Voor wie mij (nog) niet zo goed kennen, is het misschien wel leuk om wat over mijzelf te vertellen.
Ik ben dus een 'dame' van 50. Lijkt me wel voor de hand liggen, gezien de titel van mijn blog. Parttime werkzaam in de wijkzorg. In het rijke bezit van een geweldig leuke dochter van een kwart eeuw, een super lieve vriend en een schattig hondje, genaamd Toto.
Zoals ik in "Een nieuw begin" al schreef, ik heb (bijna als ieder ander denk ik) niet echt een makkelijk leven gehad. Ieder kent in zijn leven zo wel zijn uitdagingen, en zo heb ik er ook enkele gehad. getrouwd met wat ik toen ervoer als mijn soulmate, maar het leven heeft ons uit elkaar gedreven. Gelukkig geen vechtscheiding, maar toch, met 40 gescheiden, en alleen met een puber van 16 door.
Maar, Luctor et Emergo. Ik heb mij door mijn verrassende veertig geworsteld, door halverwege de veertig al diep de (pré) overgang in te duiken, met ook de nodige ( emotionele) uitdagingen. En als stralende vijftiger ben ik er uit gekomen. 2013 was wel het grootste dieptepunt in de verrassende veertiger jaren, en 2014 heb ik echt gebruikt om mezelf weer op en áán te pakken. Ik woog inmiddels bijna 100 kilo, wat met een lengte van 1,73 toch echt veel te veel is. Ik was al wat aan het tobben op de sportschool, maar een jaar en slechts 4 á 5 kilootjes verlies verder, kon ik daar toch vaak de tijd en de zin niet meer voor vinden, dus een fiets kopen en voortaan naar het werk fietsen leek me twee vliegen in één klap. Oké, een fiets mét trapondersteuning, maar je moet toch ergens beginnen, want volhouden is belangrijker dan opbranden.
En ik hield het ook vol, tot ik eind maart een hernia kreeg. Alhoewel, toen was ik dus dubbel dankbaar voor de trapondersteuning, want bewegen is tegenwoordig het devies bij een hernia, en fietsen is erg goed. Overigens, het klinkt misschien gek, maar die hernia was precies wat ik nodig had. Na een heel moeilijk, en een herpak jaar, bleek ik toch echt te veel van mezelf gevergd te hebben, en als iets je op jezelf terug werpt, en je aan het denken zet, is het wel een lichamelijke beperking. Die hernia heeft me de broodnodige rust gegeven om het laatste hersteltraject in te zetten.
Zo vond ik mezelf halverwege dit jaar, ineens weer terug op Lexa.nl. Ik was weer content genoeg met mezelf om toch nog een keer op zoek te gaan naar die ene iemand, waar ik de leuke dingen van het leven mee kon delen. Dochter inmiddels 25 jaar, zelf een vriend en een druk leven, je moet iets toch? En alhoewel ik het heel goed met mezelf kan vinden, zijn sommige dingen toch leuker om samen te ondernemen. Ik verwachtte er eerlijk gezegd niet al te veel van. Na 10 jaar en diverse vriendjes later was mijn inzet niet al te hoog. Gewoon, iemand om af en toe uit eten te gaan, misschien vakantie, dagjes weg?
Laat ik nu in de drie dagen gratis membership de allerleukste man vinden, die er bestaat. Toch nog een soulmate. En wat geluk dan met je kan doen.....
Inmiddels nog steeds 92 kilo, dus nog steeds veel te zwaar ben ik door gegaan met meer bewegen, en een oud beproefd Duits dieet. FDH, oftewel Fress Die Helfte, en zo ben ik inmiddels op de 80 aanbeland. Deze maand even pauze, ja sorry hoor, het is december, en ik ben en blijf een halve Duitse! Maar, in januari ga ik verder om de laatste 5 kilo ter verliezen.
En zo zijn er de laatste maanden, sinds ik vijftig ben geworden ( in augustus) heel veel dingen veranderd. Niet meer serie binchen met een dikke zak chips en andere vreterijen die absoluut niet goed voor me zijn, maar een stevige strandwandeling, of een fietstocht door de duinen. Zónder trapondersteuning, want die heeft mijn strandfiets niet. Niet meer balen als ik nieuwe kleding nodig heb, maar overgelukkig de paskamer uithuppelen met weer een maatje minder.
Zo ervaar ik de Fifties dus als Fabuleus. Met een ongelofelijk lieve man aan mijn zijde (die net een bakje met mandarijnpartjes naast mij neer zet, omdat ik al weer zo lang achter de computer zit!) en een veel gezonder lijf dan lang het geval was. Misschien haken er bij het volgende wat ik zeg mensen af, maar ik geloof er zelf wel in. Geluk is maakbaar. Je moet blijven geloven, je moet de positieve dingen blijven zien, tellen wat je hebt, niet wat je mist. Change what you can't accept, or else accept what you can't change.
Daar komt sowieso mijn Geloof weer om de hoek kijken, ik had beloofd daar nog eens wat over te schrijven. Ik geloof absoluut niet in ( een) God. Ik geloof dat het mij in mijn leven nooit aan het essentiële zal ontbreken. Dat ik altijd zal hebben wat ik nodig heb. Zoho, dat is nogal wat hoor ik je zeggen, maar dat betekend niet dat die jackpot gegarandeerd binnen komt, want soms is wat je nodig hebt helemaal niet zo leuk. Het is een heel geruststellend geloof, maar ook een geloof waar je zelf een beetje aan moet werken. Kijk, als ik alles wat ik verdien over de balk smijt, zal het leven mij geven wat ik nodig heb, en wel een lesje in normaal en zinnig met je geld omgaan, misschien wel in de vorm van een bankroet. Zit ik natuurlijk niet echt op te wachten, dus ga ik nu maar vast normaal met mijn geld om. Ik leef, zeker, maar als mijn wasmachine kapot gaat zet mijn geloof echt geen nieuwe voor mijn deur. Daar zal ik zelf voor moeten zorgen, want dat kan ik ook prima met mijn inkomen. Dát is niet wat ik nodig heb. Máár, in andere zaken ben ik soms wat eigenwijzer, en dan kom het leven om het hoekje kijken en geeft mij een lesje, zodat ik de volgende keer daar beter mee omga. Denk aan die hernia.
Niet echt leuk, maar op dat moment in mijn leven wel wat ik nodig had, want ik bleef maar doorrennen, en maar doorgaan, en maar overwerken, terwijl ik eigenlijk tijd voor mezelf nodig had. En als ik mijn lesje netjes heb geleerd, krijg ik een "sticker", een beloning.
Karma, past ook in mijn geloof. Alles wat je een ander aandoet krijg je (drievoudig) terug. Jammer genoeg werkt karma niet instant, soms duurt het wel iets langer, maar het motiveert mij wel om "goed"te leven. Om niet anderen opzettelijk te kwetsen of kwaad te doen.
Met dit blog hoop ik weer, net als mijn andere blog wat van die vreugde te delen, iets van dat geluk door te geven. Laatst kreeg ik van een winkeljuffrouw te horen dat het geluk van me af spatte ( mede veroorzaakt omdat ik in maatje M paste ip van niet eens in XL! ). Ze zei : "Ik steel er iets van", waarop ik zei: "Dat hoeft niet, ik deel het graag, want geluk vermeerdert zich vanzelf als je het deelt!" En dat doe ik graag, delen.
Heb je nog vragen naar aanleiding van dit blog, schroom niet, vraag gerust. Als ik kan en wil zal ik je vragen openhartig beantwoorden.
Tip van de dag: Doe de dingen waar je van houdt, en het leven zal je niet al te zwaar vallen.
 |
| Hallo allemaal! |
Zoals ik in "Een nieuw begin" al schreef, ik heb (bijna als ieder ander denk ik) niet echt een makkelijk leven gehad. Ieder kent in zijn leven zo wel zijn uitdagingen, en zo heb ik er ook enkele gehad. getrouwd met wat ik toen ervoer als mijn soulmate, maar het leven heeft ons uit elkaar gedreven. Gelukkig geen vechtscheiding, maar toch, met 40 gescheiden, en alleen met een puber van 16 door.
Maar, Luctor et Emergo. Ik heb mij door mijn verrassende veertig geworsteld, door halverwege de veertig al diep de (pré) overgang in te duiken, met ook de nodige ( emotionele) uitdagingen. En als stralende vijftiger ben ik er uit gekomen. 2013 was wel het grootste dieptepunt in de verrassende veertiger jaren, en 2014 heb ik echt gebruikt om mezelf weer op en áán te pakken. Ik woog inmiddels bijna 100 kilo, wat met een lengte van 1,73 toch echt veel te veel is. Ik was al wat aan het tobben op de sportschool, maar een jaar en slechts 4 á 5 kilootjes verlies verder, kon ik daar toch vaak de tijd en de zin niet meer voor vinden, dus een fiets kopen en voortaan naar het werk fietsen leek me twee vliegen in één klap. Oké, een fiets mét trapondersteuning, maar je moet toch ergens beginnen, want volhouden is belangrijker dan opbranden.
En ik hield het ook vol, tot ik eind maart een hernia kreeg. Alhoewel, toen was ik dus dubbel dankbaar voor de trapondersteuning, want bewegen is tegenwoordig het devies bij een hernia, en fietsen is erg goed. Overigens, het klinkt misschien gek, maar die hernia was precies wat ik nodig had. Na een heel moeilijk, en een herpak jaar, bleek ik toch echt te veel van mezelf gevergd te hebben, en als iets je op jezelf terug werpt, en je aan het denken zet, is het wel een lichamelijke beperking. Die hernia heeft me de broodnodige rust gegeven om het laatste hersteltraject in te zetten.
Zo vond ik mezelf halverwege dit jaar, ineens weer terug op Lexa.nl. Ik was weer content genoeg met mezelf om toch nog een keer op zoek te gaan naar die ene iemand, waar ik de leuke dingen van het leven mee kon delen. Dochter inmiddels 25 jaar, zelf een vriend en een druk leven, je moet iets toch? En alhoewel ik het heel goed met mezelf kan vinden, zijn sommige dingen toch leuker om samen te ondernemen. Ik verwachtte er eerlijk gezegd niet al te veel van. Na 10 jaar en diverse vriendjes later was mijn inzet niet al te hoog. Gewoon, iemand om af en toe uit eten te gaan, misschien vakantie, dagjes weg?
Laat ik nu in de drie dagen gratis membership de allerleukste man vinden, die er bestaat. Toch nog een soulmate. En wat geluk dan met je kan doen.....
Inmiddels nog steeds 92 kilo, dus nog steeds veel te zwaar ben ik door gegaan met meer bewegen, en een oud beproefd Duits dieet. FDH, oftewel Fress Die Helfte, en zo ben ik inmiddels op de 80 aanbeland. Deze maand even pauze, ja sorry hoor, het is december, en ik ben en blijf een halve Duitse! Maar, in januari ga ik verder om de laatste 5 kilo ter verliezen.
En zo zijn er de laatste maanden, sinds ik vijftig ben geworden ( in augustus) heel veel dingen veranderd. Niet meer serie binchen met een dikke zak chips en andere vreterijen die absoluut niet goed voor me zijn, maar een stevige strandwandeling, of een fietstocht door de duinen. Zónder trapondersteuning, want die heeft mijn strandfiets niet. Niet meer balen als ik nieuwe kleding nodig heb, maar overgelukkig de paskamer uithuppelen met weer een maatje minder.
Zo ervaar ik de Fifties dus als Fabuleus. Met een ongelofelijk lieve man aan mijn zijde (die net een bakje met mandarijnpartjes naast mij neer zet, omdat ik al weer zo lang achter de computer zit!) en een veel gezonder lijf dan lang het geval was. Misschien haken er bij het volgende wat ik zeg mensen af, maar ik geloof er zelf wel in. Geluk is maakbaar. Je moet blijven geloven, je moet de positieve dingen blijven zien, tellen wat je hebt, niet wat je mist. Change what you can't accept, or else accept what you can't change.
Daar komt sowieso mijn Geloof weer om de hoek kijken, ik had beloofd daar nog eens wat over te schrijven. Ik geloof absoluut niet in ( een) God. Ik geloof dat het mij in mijn leven nooit aan het essentiële zal ontbreken. Dat ik altijd zal hebben wat ik nodig heb. Zoho, dat is nogal wat hoor ik je zeggen, maar dat betekend niet dat die jackpot gegarandeerd binnen komt, want soms is wat je nodig hebt helemaal niet zo leuk. Het is een heel geruststellend geloof, maar ook een geloof waar je zelf een beetje aan moet werken. Kijk, als ik alles wat ik verdien over de balk smijt, zal het leven mij geven wat ik nodig heb, en wel een lesje in normaal en zinnig met je geld omgaan, misschien wel in de vorm van een bankroet. Zit ik natuurlijk niet echt op te wachten, dus ga ik nu maar vast normaal met mijn geld om. Ik leef, zeker, maar als mijn wasmachine kapot gaat zet mijn geloof echt geen nieuwe voor mijn deur. Daar zal ik zelf voor moeten zorgen, want dat kan ik ook prima met mijn inkomen. Dát is niet wat ik nodig heb. Máár, in andere zaken ben ik soms wat eigenwijzer, en dan kom het leven om het hoekje kijken en geeft mij een lesje, zodat ik de volgende keer daar beter mee omga. Denk aan die hernia.
Met dit blog hoop ik weer, net als mijn andere blog wat van die vreugde te delen, iets van dat geluk door te geven. Laatst kreeg ik van een winkeljuffrouw te horen dat het geluk van me af spatte ( mede veroorzaakt omdat ik in maatje M paste ip van niet eens in XL! ). Ze zei : "Ik steel er iets van", waarop ik zei: "Dat hoeft niet, ik deel het graag, want geluk vermeerdert zich vanzelf als je het deelt!" En dat doe ik graag, delen.
Heb je nog vragen naar aanleiding van dit blog, schroom niet, vraag gerust. Als ik kan en wil zal ik je vragen openhartig beantwoorden.
Tip van de dag: Doe de dingen waar je van houdt, en het leven zal je niet al te zwaar vallen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten