Warme December

Iedereen heeft ze wel eens, een off-day. En vandaag was ik aan de beurt. Ik ben moe. Fysiek, wat niet zo vreemd is na vijf dagen werken, met als uitsmijter anderhalve dienst op één dag, omdat bepaalde collega's echt niet weten wat collegialiteit en verantwoording betekenen. Maar ook mentaal, het loop top het werk al een poosje niet erg soepel, en woensdag was even de druppel. Uitkomst,  ik kon vanmorgen eigenlijk alleen nog maar kon huilen.

Nergens om, Vriend is meer dan lief voor me, maar dat zorgt met dit soort bui eigenlijk alleen maar voor meer tranen......

Dus maar lekker met de hond naar het strand. Even de zorgen uit de kop laten waaien. Dat helpt altijd, want uiteraard zag mijn foto-oog weer iets prachtigs.

Kunst aan de kust, zeeschuim.

Toen ik weer verder liep kon ik mijn ogen bijna niet geloven. Zag ik dat goed? Stonden daar twee jonge mannen zich uit te kleden? Ja, dat zag ik echt goed, en uiteraard kon ik het niet laten. Ik ben naar ze toe gelopen, en zei: "Nu weet ik dat het erg warm is voor december, maar gaan jullie nu echt zwemmen????" 

En zoals jullie aan de foto kunnen zien was dat ook echt de bedoeling.  Met als enige simpele uitleg, we houden van de zee, ook in december, dus we dachten, we gaan even zwemmen. Stoer stemden ze er mee in dat ik ze mocht fotograferen, al zeiden ze wel dat ze het nog niet echt helemaal zeker wisten of ze ook echt het water in gingen. Eerst even voelen met de teen, en daarna meldde de ene dat het water toch wel errug fris was. Ja duhhhh. Hihi, echt geweldig dit soort mensen, want uiteindelijk zijn ze echt wel er in gegaan. En voor het geval je me niet geloofd, ik mocht ze ook filmen! 

Niet denken dat ze het niet gedaan hebben hoor. Hier nog een filmpje!

Wat een kanjers hè!!! Ik kreeg ook nog heel lief een uitnodiging om mee te zwemmen, maar helaas, ik had mijn badpak en handdoek helaas niet bij me. Maar de gedachte alleen al was genoeg om mijn nare bui als sneeuw ( die we dit jaar met de kerst echt wel kunnen vergeten) voor de zon te laten verdwijnen!

Mischien wel een ideetje voor deze kerst, ipv die wandeling door de sneeuw gezellig met z'n allen gaan zwemmen in de zee. Als het aan deze twee jonge mannen ligt zal dat zeker de bedoeling zijn!

Tip van de dag: Doe lekker waar je zin in hebt, en wie weet, maak je zomaar iemand zijn dag helemaal weer goed. Thnxx guys!

Het regent bijna nooit.

Soms vind  ik het leuk om te reageren op iets wat ik lees.

Koppensnellen in de krant vind ik een geweldige bezigheid. Mijn brein heeft namelijk vaak al een mening  klaar voor ik zelfs maar met het artikel ben begonnen. En daar komt dan  gelijk een voordeel van ouder  worden om de hoek kijken. Ik hoef die niet meer zo nodig even direct te ventileren. Eerst maar eens op het gemakje lezen, en dan kijken of mijn brein zich kan vinden in wat er geschreven is. Want ik neem tegenwoordig zelfs af en toe iets van een ander aan!

Overigens betekend dat zeker niet dat ik het per definitie oneens  ben met die kop. Soms past het juist ontzettend goed in mijn belevingswereld. En dat had ik dus met dit artikel. Ik roep ook altijd, het regent als je binnen zit veel meer dan als je er door moet. Tuurlijk, we zijn een gezegend land je met behoorlijk wat regen. Gelukkig, anders zou het lang niet zo heerlijk groen zijn als het is, en laten  we eerlijk zijn, daar genieten we toch allemaal van. Waarom dan  altijd zo zeuren over die regen?


En dat gezeur was ene meneer  G Poels op een dag ook zo zat, dat hij een website bedacht heeft. Inmiddels heeft deze beste meneer al een goede zeven jaar bijgehouden hoe vaak het regent als hij fietst. Hij doet dat vier dagen per week twee keer, naar en van het werk, dus je kunt wel zeggen dat hij recht van spreken heeft. En wat blijkt? Het regent rond de tien procent van alle ritten dat je fietst. En dan zelfs meestal niet eens de hele rit.

Uiteraard is deze meneer niet helemaal gek, en wacht hij wel eens een buitje af, en stapt ietsje later op de fiets om terug naar huis te rijden, maar laten we eerlijk zijn, dát doen we allemaal wel eens. Ik vond het een geweldig arikel, en ik mag die man wel. Geweldig als je zoiets doet!

En mocht het dan onverwacht toch eens regenen........

Tip van de dag:  Life isn't about waiting for the storm to pass.... It's about learning to dance in the rain!

PS...... Zullen we het maar niet over de wind hebben? Want die heb je wel altijd tegen.....

Time-management.

Als je je tijd over twee huizen  moet verdelen, dan moet je ook aan time-management doen! Beetje nadenken wat je wanneer waar het beste kunt doen.

En zo hebben we vandaag hier al een boompje opgezet. Nou ja, boompje, zeg maar boom, want het is echt een volwassen exemplaar geworden. Heerlijk, thuis heb ik altijd een niet zo groot boompje. Ten eerste omdat ik hem zelf op de scooter moet halen, en ten tweede omdat er in mijn flat nooit zoveel ruimte was. Was, omdat ik de afgelopen twee jaar mijn flatje enigszins onder handen heb genomen, en het een stuk rustiger heb ingericht.

Hier was overigens, op een paar LaChouffe-ballen na, geen kerstboomversiering te vinden. Misschien kun je het wel zien, ze zijn hol en deelbaar, dus toen ik had gezegd dat ze wel de boom in konden, op voorwaarde dat er in iedere bal dan een cadeautje moest zitten, snapte Vriend al snel dat gewoon nieuwe ballen kopen met aan zekerheid grenzende waarschijnlijkheid een heel stuk goedkoper zou zijn! Dus, op naar Intratuin en nieuwe kerstballen shoppen. Heerlijk zo'n nieuw begin. Kon ik weer zo'n prachtig esthetisch verantwoorde boom in elkaar zetten.

Uiteraard moesten we het eerst nog eens worden over wat esthetisch verantwoord is. Maar, zoals we in de afgelopen vijf maanden ontdekt hebben, kostte dat eigenlijk betrekkelijk weinig moeite. We werden het al snel eens over de kleuren en wat er allemaal zo'n beetje in de boom mocht hangen. Het is geweldig om het zo makkelijk met elkaar eens te zijn.

Terwijl vriend de lichtjes in de boom deed, heb ik vast alle ballen van een haakje voorzien. en daarna zijn we samen aan de gang gegaan om er een mooi geheel van te maken, wat niet zo moeilijk was met onze prachtige nieuwe collectie ballen.

Vrijdag kerstbrood gebakken, vandaag de boom opgetuigd  (en wat issie mooooi geworden), laat de kerst maar komen hoor! Overal zie je inmiddels de kerstbomen verschijnen en de lichtjes in de vensterbanken. Ik hou zo van deze tijd.

Overigens, niet denken dat Vriend een kerstbarbaar is ofzo hoor, dit kwam ook nog te voorschijn. Prachtig toch. Het is hier wel een beetje een mancave, maar er staan ook kaarsjes en dat soort dingen, dus gezellig genoeg om je als vrouw ook echt wel op je gemak te voelen.

Goed te zien hoe esthetisch verantwoord onze boom is? Met groen, bruin en goud, dacht ik dat we het wel weer aardig hebben gedaan. Nu in dat andere huis nog een boom....


Tip van de dag: Als het maar na Sinterklaas is, kan de kerstsfeer niet vroeg genoeg opgezet worden!

Iets (meer) over mij.

Voor wie mij (nog) niet zo goed kennen, is het misschien wel leuk om wat over mijzelf te vertellen.

Hallo allemaal!

Ik ben dus een  'dame' van 50. Lijkt me wel voor de hand liggen, gezien de titel van mijn blog. Parttime werkzaam in de wijkzorg. In het rijke bezit van een geweldig leuke dochter van een kwart eeuw, een super lieve vriend en een schattig hondje, genaamd Toto.

Zoals ik in "Een nieuw begin" al schreef, ik heb (bijna als ieder ander denk ik) niet echt een makkelijk leven gehad. Ieder kent in zijn leven zo wel zijn uitdagingen, en zo heb ik er ook enkele gehad. getrouwd met wat ik toen ervoer als mijn soulmate, maar het leven heeft ons uit elkaar gedreven. Gelukkig geen vechtscheiding, maar toch, met 40 gescheiden, en alleen met een puber van 16 door.

Maar, Luctor et Emergo. Ik heb mij door mijn verrassende veertig geworsteld, door halverwege de veertig al diep de (pré) overgang in te duiken, met ook de nodige ( emotionele) uitdagingen. En als stralende vijftiger ben ik er uit gekomen. 2013 was wel het grootste dieptepunt in de verrassende veertiger jaren, en 2014 heb ik echt gebruikt om mezelf weer op en áán te pakken. Ik woog inmiddels bijna 100 kilo, wat met een lengte van 1,73 toch echt veel te veel is. Ik was al wat aan het tobben op de sportschool, maar een jaar en slechts 4 á 5 kilootjes verlies verder, kon ik daar toch vaak de tijd en de zin niet meer voor vinden, dus een fiets kopen en voortaan naar het werk fietsen leek me twee vliegen in één klap. Oké, een fiets mét trapondersteuning, maar je moet toch ergens beginnen, want volhouden is belangrijker dan opbranden.

En ik hield het ook vol, tot ik eind maart een hernia kreeg. Alhoewel, toen was ik dus dubbel dankbaar voor de trapondersteuning, want bewegen is tegenwoordig het devies bij een hernia, en fietsen is erg goed. Overigens, het klinkt misschien gek, maar die hernia was precies wat ik nodig had. Na een heel moeilijk, en een herpak jaar, bleek ik toch echt te veel van mezelf gevergd te hebben, en als iets je op jezelf terug werpt, en je aan het denken zet, is het wel een lichamelijke beperking. Die hernia heeft me de broodnodige rust gegeven om het laatste hersteltraject in te zetten.

Zo vond ik mezelf halverwege dit jaar, ineens weer terug op Lexa.nl. Ik was weer content genoeg met mezelf om toch nog een keer op zoek te gaan naar die ene iemand, waar ik de leuke dingen van het leven mee kon delen. Dochter inmiddels 25 jaar, zelf een vriend en een druk leven, je moet iets toch? En alhoewel ik het heel goed met mezelf kan vinden, zijn sommige dingen toch leuker om samen te ondernemen. Ik verwachtte er eerlijk gezegd niet al te veel van. Na 10 jaar en diverse vriendjes later was mijn inzet niet al te hoog. Gewoon, iemand om af en toe uit eten te gaan, misschien vakantie, dagjes weg?

Laat ik nu in de drie dagen gratis membership de allerleukste man vinden, die er bestaat. Toch nog een soulmate. En wat geluk dan met je kan doen.....

Inmiddels nog steeds 92 kilo, dus nog steeds veel te zwaar ben ik door gegaan met meer bewegen, en een oud beproefd Duits dieet. FDH, oftewel Fress Die Helfte, en zo ben ik inmiddels op de 80 aanbeland. Deze maand even pauze, ja sorry hoor, het is december, en ik ben en blijf een halve Duitse! Maar, in januari ga ik verder om de laatste 5 kilo ter verliezen.

En zo zijn er de laatste maanden, sinds ik vijftig ben geworden ( in augustus) heel veel dingen veranderd. Niet meer serie binchen met een dikke zak chips en andere vreterijen die absoluut niet goed voor me zijn, maar een stevige strandwandeling, of een fietstocht door de duinen. Zónder trapondersteuning, want die heeft mijn strandfiets niet. Niet meer balen als ik nieuwe kleding nodig heb, maar overgelukkig de paskamer uithuppelen met weer een maatje minder.

Zo ervaar ik de Fifties dus als Fabuleus. Met een ongelofelijk lieve man aan mijn zijde (die net een bakje met mandarijnpartjes naast mij neer zet, omdat ik al weer zo lang achter de computer zit!) en een veel gezonder lijf dan lang het geval was. Misschien haken er bij het volgende wat ik zeg mensen af, maar ik geloof er zelf wel in. Geluk is maakbaar. Je moet blijven geloven, je moet de positieve dingen blijven zien, tellen wat je hebt, niet wat je mist. Change what you can't accept, or else accept what you can't change.

Daar komt sowieso mijn Geloof weer om de hoek kijken, ik had beloofd daar nog eens wat over te schrijven. Ik geloof absoluut niet in ( een) God. Ik geloof dat het mij in mijn leven nooit aan het essentiële zal ontbreken. Dat ik altijd zal hebben wat ik nodig heb. Zoho, dat is nogal wat hoor ik je zeggen, maar dat betekend niet dat die jackpot gegarandeerd binnen komt, want soms is wat je nodig hebt helemaal niet zo leuk. Het is een heel geruststellend geloof, maar ook een geloof waar je zelf een beetje aan moet werken. Kijk, als ik alles wat ik verdien over de balk smijt, zal het leven mij geven wat ik nodig heb, en wel een lesje in normaal en zinnig met je geld omgaan, misschien wel in de vorm van een bankroet. Zit ik natuurlijk niet echt op te wachten, dus ga ik nu maar vast normaal met mijn geld om. Ik leef, zeker, maar als mijn wasmachine kapot gaat zet mijn geloof echt geen nieuwe voor mijn deur. Daar zal ik zelf voor moeten zorgen, want dat kan ik ook prima met mijn inkomen. Dát is niet wat ik nodig heb. Máár, in andere zaken ben ik soms wat eigenwijzer, en dan kom het leven om het hoekje kijken en geeft mij een lesje, zodat ik de volgende keer daar beter mee omga. Denk aan die hernia.

Niet echt leuk, maar op dat moment in mijn leven wel wat ik nodig had, want ik bleef maar doorrennen, en maar doorgaan, en maar overwerken, terwijl ik eigenlijk tijd voor mezelf nodig had. En als ik mijn lesje netjes heb geleerd, krijg ik een "sticker", een beloning.

Karma, past ook in mijn geloof. Alles wat je een ander aandoet krijg je (drievoudig) terug. Jammer genoeg werkt karma niet instant, soms duurt het wel iets langer, maar het motiveert mij wel om  "goed"te leven. Om niet anderen opzettelijk te kwetsen of kwaad te doen.

Met dit blog hoop ik weer, net als mijn andere blog wat van die vreugde te delen, iets van dat geluk door te geven. Laatst kreeg ik van een winkeljuffrouw te horen dat het geluk van me af spatte ( mede veroorzaakt omdat ik in maatje M paste ip van niet eens in XL! ). Ze zei : "Ik steel er iets van", waarop ik zei: "Dat hoeft niet, ik deel het graag, want geluk vermeerdert zich vanzelf als je het deelt!" En dat doe ik graag, delen.

Heb je nog vragen naar aanleiding van dit blog, schroom niet, vraag gerust. Als ik kan en wil zal ik je vragen openhartig beantwoorden.

Tip van de dag: Doe de dingen waar je van houdt, en het leven zal je niet al te zwaar vallen.

De enige echte Kerststolle!

Voor mij dan natuurlijk. Iedereen heeft daar waarschijnlijk zo zijn eigen idee over. Maar deze maakte mijn moeder al, en haar moeder voor haar en zo kan ik waarschijnlijk nog wel even doorgaan.Dus die (sorry hoor) onsmakelijke kleffe krentenbroden die ze hier in Nederland Stolle durven te noemen, Thnxx but no thnxxx. Ik bak zelf wel.

Gisteren dus eindelijk maar de tijd genomen om de kerststollen te maken. Te laat? Jazeker, die horen eigenlijk ergens in november gemaakt te worden. Voor wie wil, kan al lezend meebakken. Dan heb je gelijk de kersthit van dit jaar. Je eigenlijk gebakken kerststollen!

Dit zijn zo'n beetje de benodigdheden.




Je hebt 250 gram ontvelde amandelen nodig. En een keukenhulp is dan zeker makkelijk, want ze moeten (niet al te fijn) gemalen worden. Die doe je samen met de 250 gram rozijnen, 250 gram krenten en 80 gram sukade door de kilo bloem met gist ( of zelfrijzend bakmeel zo je wilt) heen.

In een flinke kom, dat is je "droge " kom. Die kun je  nu even wegzetten. Straks pas weer nodig, als de natte zooi gemengd is. In een nieuwe kom begin je met 250 gram boter en 250 gram ( of iets minder als je niet zo'n zoetekauw bent zoals mijn familie).

Glad mixen, en dan 1 voor 1 4 eieren er door mixen. Dan komen de vanille suiker, 8 druppels bittermandel aroma, 8 druppels citroen aroma 2 flesjes (!) rum aroma 2 mespunten foelie en 2 mespunten kardemom.

Dan gaan er nog 100 gram rundvet (bijna nergens te vinden, dus of zelf uitsmelten, of vervangen door ossewit) en 500 gram kwark in, en dan begint het zware werk.

Overigens zijn keukenhulpjes er in alle soorten en maten 

En nou is het handig dat je in iedergeval 1 van je tweebenige keukenhulpen in de buurt houdt, want nu gaan we kliederen. Maak in je droge bak een kuiltje, nou ja, flinke kuil hoor, en giet het natte spul er in.Ik doe zelf altijd even met de kneedhaken het eerste deel mengen.

 

en daarna door met de door de natuur gegeven kneedhaken. Als alles behoorlijk door elkaar gekneed is,

strooi je wat bakmeel op je "kneedvlak " en kneed je nog even door tot het deeg zoals ze dat zo mooi zeggen een homogene massa is.Ik deel deze hoeveelheid deeg meestal door drie, dan heb je behoorlijke broden zeg maar.

Dit jaar heb ik op verzoek weer eens een brood met spijs gemaakt. Voor mijzelf hoeft dat er absoluut niet in, En eerlijk gezegd, ik vond het ook verschrikkelijk om te doen.

Op het pakje stond, meng met een half ei, en dat heb ik dan ook braaf gedaan, maar yakkie, da's vies! Gelukkig was mijn keukenhulp in de buurt, ( op wiens verzoek ik ook het brood met spijs maak trouwens!) want met dat ik dat plakkerige spul beet had voelde ik me echt een pietsie gehandicapt.

Maar goed, het zit er in. Voor de zekerheid heb ik het brood met spijs apart gebakken, je weet nooit of dat het bakproces beïnvloed. Met een temperatuur van ongeveer 170 graden moet het ongeveer 75 minuten bakken. Afhankelijk van je oven mag er halverwege een alufolietje over je brood, omdat die anders echt te bruin wordt!

Daarna snel de beide andere broden nog gebakken, en voilá, zie hier het resultaat:

Hoe ze smaken? Ja, dát weten we pas met de kerst.Tot die tijd nog even flink met aluminiumfolie ingepakt in de vriezer, zodat de smaken goed kunnen mengen, en dan zijn ze ook echt op z'n lekkerst!

Tip van de dag: Maak ook eens je eigen kerststolle!

Kerstmarkt Keulen

Gisterenmorgen met Zus op, nou ja, in natuurlijk, de ICE gesprongen en op naar Keulen. Heerlijk kerstmarkten. Ja, dat is een werkwoord, want dat is behoorlijk sporten. Zeker in Keulen, waar de diverse markten toch wel een leuk stukje uit elkaar liggen. Bij aankomst in Keulen eens maar ons hotel opgezocht, om onze praktisch lege koffer (die gaat gevuld mee terug!) af te zetten, en gelijk de stad maar in. Zus had het geweldige idee om de verste markten gelijk maar te bezoeken, zodat we de volgende dag meer  om en rond het station kunnen blijven.

De prachtige Dom van Keulen. Zeer indrukwekkend.

Op dat moment kon ik nog niet vermoeden dat de Dom er 's avonds indrukwekkend in het kwadraat uitziet!


Verder laat ik vandaag de beelden een beetje voor zich spreken. Overigens was ik vorig met Zus kerstmarkten in Düsseldorf, en wat kerstmarkten en aanbod betreft vond ik het daar eigenlijk gezelliger. Heeft dan ook wel weer voordelen. Zachter voor de knip en ik neem bergen minder Duitse weihnachtsheerlijkheden mee dan vorig jaar!

Super veel leuke kersthebbedingetjes om in de stemming te komen.






De Kerstman zelf is er natuurlijk ook!

En eettentjes! Echt hè, niet te tellen zoveel. Het is maar goed dat ik niet meer zoveel eet!

En toen ook het zonnetje nog ging schijnen zagen helemaal hoe prachtig Keulen echt is.

Tijd voor glühwein. Omdat we eigenlijk heel veel gelopen en niet zoveel gegeten hadden, was één bekertje meer dan voldoende om erg vrolijk te worden!

En toen werd het langzaam donker en dan wordt het echt leuk.

Nou, is dat indrukwekkend in het kwadraat of wat?!?!?






Moe maar nog niet geheel voldaan zijn we eerst even terug naar het hotel gegaan, om onze aankopen daar neer te leggen en een restaurantje op te zoeken niet te ver van het hotel vandaan. Dat vonden we ook, een authentiek bier/fresslokaal op loopafstand. We moesten zelfs nog even aan de bar plaatsnemen om op een tafeltje te wachten. Ik nam een heerlijk biertje, dat hoort hè, in zo'n gelegenheid. Ik kwam er echter al snel achter dat de Monsterse borrelavondjes nog wat kunnen leren van het tempo hier. Want voor ik mijn laatste slokje op had stond er al weer een nieuwe. Vijf biertjes late kwam ik er achter hoe je die  constante stroom kunt voorkomen. Dan moet je gewoon een bierviltje op je glas leggen!

Maar goed. We moesten wel even op ons tafeltje wachten, maar dat bleek meer dan de moeite waard. Gänsekeule mit rotkohl und klöße. Jummie we hebben zitten sgranzen! Gelukkig eten we niet meer zoveel ;-)





Uitgeput, maar nu absoluut voldaan zijn we ons bedje gaan opzoeken. Gelukkig hebben we dat ook weer gevonden. Vandaag nog een dag je genieten en  vanavond weer terug met de trein!

Tip van de dag: Als je gaat kerstmarkten, trek dan degelijk schoeisel aan!

Nieuw begin

Het begint de laatste tijd steeds meer te kriebelen. Ik wil weer schrijven. Maar over wie, over wat? Hetlevenisleuk weer nieuw leven in blazen? Nee, been there, done that. Was echt  hartstikke leuk, en heeft me toen echt wel goed gedaan, maar dat heb ik al eerder geprobeerd, en het werkt gewoon echt niet meer.

Dus maar besloten echt dat nieuwe blad om te slaan, en een ieder die het leuk vindt mee te nemen door deze geweldige nieuwe fase in mijn leven. Na de dramatische dertig, (van een Depressie, jawel, met hoofdletter D , naar Volledig-het-roer-om ---> scheiding) en de verrassende veertig ( mezelf weer herontdekken, en heronwikkelen ) ben ik aangekomen bij de Fabuleus Fifties.

Zonder er dramatisch over te doen, ik heb niet echt een makkelijk leven gehad. Er is zelfs een tijd geweest dat ik het gevoel had dat een slechte soapschrijver zich met mijn leven had bemoeid. En lang heb ik tegen wil en dank door geleefd. Leven omdat je er nu eenmaal bent, niet echt het leukste gevoel dat er is. Maar ik heb er altijd het beste van proberen te maken oa door alles zo positief mogelijk te benaderen, en vast te houden aan Mijn Geloof (wat overigens met geen God iets  van doen heeft, ik zal er later nog wel eens op terug komen ). En zo heb ik dat alles overleefd, maar echt gelukkig worden, nee, dat zag ik niet als mogelijkheid. Tevredenheid, (be)rust(ing), genieten van de kleine genoegens in het leven, dat was mijn streven.

En toen werd ik VIJFTIG!

Voor velen, zeker vrouwen, vaak een niet begeerde leeftijd. Nou had ik daar gelukkig sowieso geen last van, maar dat het zo geweldige zou zijn, dat had ik nooit durven dromen. De ergste van mijn (pre)overgangsjaren heb ik gelukkig al achter mij liggen, dus dat scheelt, en wat er nog gaat komen, kom maar op! Ik kan het hebben.

Wat is er dan zo geweldig aan die vijftig zul je vragen? Nou, daar kan ik kort over zijn : Alles!

Om te beginnen is mijn hartewens met mijn vijftigste verjaardag in vervulling gegaan. Mijn lieve familie heeft het mogelijk gemaakt dat ik uit een vliegtuig kon springen. Gelukkig wel met parachute en begeleiding (en niet zonder, zoals ik in de somberste periodes in mijn leven wel eens wenste)

 

Verder heb ik inderdaad een vorm van rust gevonden, maar ook een super lieve man ( echt nooit gedacht een tweede soulmate tegen het lijf te lopen!) en een levenslust van heb ik jou daar. En dingen waar ik vroeger een hekel aan had, verworden nu tot een nieuwe hobby (koken!). Verder ben ik ook wel wat kwijt. Om te beginnen een kilootje of 20 die ik tijdens de DD en de VV had verzameld.    Ook zoiets, ik geloofde  niet dat ik het in me had, lijnen, niks voor mij, en sporten is nou ook niet direct mijn favoriete  bezigheid. Maar na het kopen van een fiets met trapondersteuning toch meer gaan bewegen, en inmiddels zelfs regelmatig zonder ondersteuning.

Maar goed, ik drijf af. Waar gaat dit blog over, wat kun je hier verwachten? Vooal veel leuks. Ik hou van leuk. Toen ik Facebook ontdekt had was het met het bloggen een beetje  afgelopen. Facebook, snel, instant, echt iets van deze tijd. Maar ik wil meer, ik wil niet meer snel. Ik wil niet meer " even ",  ik wil weer "Leven". Zo besloten ik dus van Facebook naar Feestboek te gaan! En verder nog steeds wel een beetje het motto van mijn andere blog: Wat maakt het leven waard om geleefd te worden. De gelukjes om de hoek, dus zeker niet alleen  maar groots en meeslepend, maar juist de glimlach voor het grijpen. Kortom, een blog vol allerhande leuks dingen, zoals mooie foto's, leuke, lieve,grappige verhalen, heerlijke ( of juist minder geslaagde) recepten. 

Ga ik hier dan nooit mopperen of zeuren? Dat beloof ik niet, want ondanks dat ik enorm gelukkig ben en me een geweldige gelukkeling acht, ben ik ook maar gewoon een mens, en heb ik zo af en toe ook wel eens mijn buien. Ik heb mijn blogregels al geplaatst, zodat een ieder weet wat. Hij /zij kan  verwachten. Boven alles wens ik mensen die dit gaat lezen vooral heel veel plezier!

Tip van de dag: Vandaag is de dag! 

Mijn blogregels!

Over genomen van Hetlevenisleuk, maar deze regels gelden zeker weer voor mijn nieuwe blog. 

Onder het mom beter goed gejat dan zelf slecht verzonnen heb ik deze blogregels ten dele overgenomen van iemand anders. Zij heeft haar blog jammer genoeg inmiddels weer opgeheven, dus ik kan geen credits meer geven. Nu zijn ze dus van mij!

1 – Als schrijfster van deze kroniek verleen ik mezelf het recht tot aanpassing, weg-pieping en verbloeming van de werkelijkheid. Uit bescherming voor mezelf en de mensen in mijn omgeving, of gewoon om het verhaal wat interessanter te maken.
2 – Als schrijfster verleen ik mezelf ook het recht tot het gebruik van flash-backs en het verwoorden van gedachtegangen die niet die dag in me op zijn gekomen, maar waarvoor ik op de bedenkdag te lui was ze op te schrijven.
3 – Ook is het gebruik van quotes onvermijdelijk.
4a – Meer een waarschuwing vooraf dan een regel: soms kan ik namelijk heel sterk uitkomen voor een mening die ik heb en hoewel het niet mijn intentie is mensen te kwetsen kan het wel eens voorkomen dat ik kwetsende dingen schrijf. Voel je niet persoonlijk aangevallen, zo is het zeker niet bedoeld, maar als ik een mening draag en daar een discussie over heb gevoerd die het vermelden waard is zal ik dat zeker niet laten.
4b – Naast een sterke mening ben ik ook zo wisselvallig als het Nederlandse weer en sta ik er dus niet voor in als ik mezelf tegenspreek.
5- Als je alleen volledig correct Nederlands wilt lezen bent je hier verkeerd. Blogger filtert de meest flagrante fouten er wel uit, maar mijn taalgebruik pas ik niet aan. Er wordt niet geredigeerd, alles komt voort uit mijn eigen enthousiaste schrijfmind. Oftewel INCLUSIEF TAAL- EN SCHRIJFVOUTJES!
6 – Naast al deze rechten leg ik mezelf tevens de plicht op dagelijks rgelmatig iets te schrijven.
7 - Ik modereer de reacties, en behoud mij het recht voor om lelijke reacties NIET te plaatsen!
8 -  Ieder blog wordt besloten met een Tip van de dag.


Hè, wat is het toch heerlijk om zowel wetgevende als uitvoerende macht te zijn.

Tip van de dag: Maak een blog en schrijf je leven van je af ( of naar je toe ;-))